» زائرین کوی محبت/ آیة الله العظمى مرعشى نجفى

ملاقات حضرت آیة الله العظمى مرعشى نجفى

در ایام تحصیل علوم دینى و فقه اهل بیت علیهم‏السلام، در نجف اشرف، شوق زیادى جهت دیدارجمال مولایمان بقیة الله الاعظم عجل‏الله ‏تعالى ‏فرجه داشتم با خود عهد کردم چهل شب چهارشنبه پیاده به ‏مسجد سهله بروم، به این نیت که جمال آقا صاحب الامرعلیه‏السلام را زیارت کنم و به این فوز بزرگ نایل شوم
تا 35 یا 36 شب چهارشنبه ادامه دادم. تصادفا در یک ‏شب چهارشنبه ، رفتنم از نجف به تاخیر افتاد و هوا ابرى و بارانى ‏بود. نزدیک شب وحشت و ترس وجود مرا فرا گرفت ‏مخصوصا از زیادى قطاع الطریق و دزدها، ناگهان ‏صداى پایى را از پشت ‏سر شنیدم که بیشتر موجب ترس ‏و وحشتم گردید. برگشتم به عقب، سید عربى را با لباس ‏اهل بادیه دیدم، نزدیک من آمد و با زبان فصیح گفت: اى‏سید! سلام علیکم
ترس و وحشت ‏به کلى از وجودم رفت و اطمینان و سکون نفس پیدا کردم . تعجب آور بود که چگونه این ‏شخص در تاریکى شدید، متوجه سیادت من شد و در آن ‏حال من از این مطلب غافل بودم. به هر حال سخن ‏مى‏گفتیم و مى‏رفتیم . سید عرب از من سؤال کرد: قصد کجا دارى
گفتم: مسجد سهله
فرمود: به چه جهت
گفتم: به قصد تشرف و زیارت ولى عصرعلیه‏السلام
مقدارى که رفتیم ، به مسجد زید بن صوحان که مسجد کوچکى است نزدیک مسجد سهله رسیدیم داخل مسجد شده و نماز خواندیم و بعد از دعایى که سید خواند که، مثل آن بود که دیوار و سنگها با ایشان آن دعا را مى‏خواندند، احساس انقلابى عجیب در خود نمودم که از وصف آن ‏عاجزم
بعد از دعا سید فرمود: سید تو گرسنه‏اى، خوب‏است ‏شام بخورى
پس سفره‏اى را که زیر عبا داشت ‏بیرون آورد و درآن ‏سه قرص نان و دو یا سه خیار سبز تازه بود. مثل این که‏ تازه از باغ چیده شده بود . و آن وقت چله زمستان وفصل سرماى ‏شدید بود و من متوجه نشدم که این آقا این‏ خیارهای تازه سبز را در این فصل زمستان از کجا آورده؟ به هر حال طبق دستور آقا شام خوردم
سپس فرمود: بلند شو تا به مسجد سهله برویم
داخل مسجد شدیم ، آقا مشغول اعمال وارده درمقامات شد و من هم به متابعت آن حضرت انجام وظیفه‏ مى‏کردم و بدون اختیار نماز مغرب و عشاء را به آقا اقتدا کردم و متوجه نبودم که این آقا کیست
بعد از آن که اعمال تمام شد، آن بزرگوار فرمود
اى سید آیا مثل دیگران بعد از اعمال مسجد سهله به ‏مسجد کوفه مى‏روى یا در همین جا مى‏مانى
گفتم: مى‏مانم و سپس در وسط مسجد در مقام امام ‏صادق علیه‏السلام نشستیم
به سید گفتم: آیا چاى یا قهوه یا دخانیات میل دارى ‏آماده کنم
در جواب، کلام جامعى را فرمود: این امور از زواید‏ زندگى است که ما از آن دوریم
این کلام در اعماق وجودم اثر گذاشت ‏به نحوى که ‏هرگاه یادم مى‏آید ارکان وجودم مى‏لرزد. به هر حال ‏مجلس نزدیک دو ساعت طول کشید و در این مدت‏ مطالبى رد و بدل شد که به بعضى از آنها اشاره مى‏کنم
در رابطه با استخاره سخن به میان آمد. سید عرب ‏فرمود
اى سید با تسبیح به چه نحو استخاره مى‏کنى
گفتم: سه مرتبه صلوات مى‏فرستم و سه مرتبه‏ مى‏گویم: «استخیر الله برحمتة خیرة فى عافیة‏» پس‏ قبضه‏اى از تسبیح را گرفته مى‏شمارم، اگر دو تا بماند بد است و اگر یکى ماند خوب است
فرمود: این استخاره، دنباله ای دارد که به ‏شما نرسیده و آن این است که هرگاه یکى باقى ماند فورا حکم به خوبى استخاره ندهید بلکه دوباره ‏بر ترک عمل، استخاره کنید اگر زوج آمد کشف مى‏شود استخاره اول خوب است اما اگر یکى آمد کشف مى‏شود که استخاره اول میانه است
به حسب قواعد علمیه مى‏بایست دلیل بخواهیم و آقا جواب دهد به جاى دقیق و باریکى رسیدیم پس به مجرد این قول تسلیم شدم و در عین حال متوجه نبودم که این آقا کیست
از جمله مطالب در این جلسه تاکید سید عرب بر تلاوت ‏و قرائت این سوره‏ها بعد از نمازهاى واجب بود. بعد ازنماز صبح سوره یاسین و بعد از نماز ظهر سوره نباء بعد از نمازعصر سوره نوح و بعد از مغرب سوره واقعه و بعد از نماز عشاء سوره ملک
دیگر این که تاکید فرمودند: بر دو رکعت نماز بین‏ مغرب و عشاء که در رکعت اول بعد از حمد هر سوره‏اى خواستى مى‏خوانى و در رکعت دوم بعد از حمد سوره ‏واقعه را مى‏خوانى و فرمود: این نماز کفایت مى‏کند از خواندن ‏سوره ‏واقعه بعد از نماز مغرب، چنانکه گذشت
تاکید فرمود که: بعد از نمازهاى پنجگانه این دعا رابخوان
«اللهم سرحنى عن الهموم و الغموم و وحشة ‏الصدر و وسوسة الشیطان برحمتک یا ارحم‏الراحمین‏»
و دیگر بر خواندن این دعا بعد از ذکر رکوع درنمازهاى یومیه خصوصا رکعت آخر تاکید کردند
اللهم صل على محمد و آل محمد و ترحم على‏عجزنا و اغثنا بحقهم‏
در تعریف و تمجید از شرایع الاسلام مرحوم محقق ‏حلى فرمود
تمام آن مطابق با واقع است مگر کمى از مسایل آن
تاکید بر خواندن قرآن و هدیه کردن ثواب آن، براى‏ شیعیانى که وارثى ندارند یا دارند ، ولکن یادی از آنها نمى‏کنند
تحت الحنک را از زیر حنک دور دادن و سر آن را درعمامه قرار دادن چنانکه علماى عرب به همین نحو عمل ‏مى‏کنند و فرمود: در شرع این چنین رسیده است
تاکید بر زیارت سید الشهدا علیه‏السلام
دعا در حق من و فرمود: قرار دهد خدا تو را از خدمتگزاران شرع
پرسیدم: نمى‏دانم آیا عاقبت کارم خیر است و آیا من ‏نزد صاحب شرع مقدس رو سفیدم
فرمود: عاقبت تو خیر و سعیت مشکور و روسفیدى
گفتم: نمى‏دانم آیا پدر و مادر و اساتید و ذوى الحقوق ‏از من راضى هستند یا نه
فرمود: تمام آنها از تو راضى‏اند و درباره‏ات دعا مى‏کنند
استدعاى دعا کردم براى خودم که موفق باشم براى ‏تالیف و تصنیف
دعا فرمودند
پس از این گفتگو به خاطرحاجتى خواستم از مسجد بیرون روم ، آمدم کنار حوض که در وسط راه قبل از خارج ‏شدن از مسجد قرار دارد ، به ذهنم رسید چه شبى بود واین سید عرب کیست که این همه با فضیلت است؟ شاید همان مقصود و معشوقم باشد تا به ذهنم این فکر ‏خطور کرد، مضطرب برگشتم و آن آقا را ندیدم و کسى ‏هم در مسجد نبود. یقین پیدا کردم که آقا را زیارت کردم ‏و غافل بودم، مشغول گریه شدم و همچون دیوانه اطراف ‏مسجد گریه مى‏کردم تا صبح شد، چون عاشقى که بعد از وصال مبتلا به هجران شود
این بود اجمالى از تفصیل، که هر وقت آن شب یادم ‏مى‏آید بهت زده مى‏شوم